Wandelingetje in weer en wind

12 jaar rooster ik al voor Thomas a Kempis College, waar ik voorheen ook werkzaam was als docent Muziek en CKV. De afgelopen 12 jaar als roostermaker waren voor mij allerminst saai te noemen. Telkens kwam er wel weer een nieuwe uitdaging voorbij waarover ik kon meedenken en adviseren. Eén van de grotere uitdagingen heeft gezeten in de verschillende gebouwen die het Thomas a Kempis College de afgelopen jaren nodig heeft gehad door de aanhoudende groei van leerlingen. Tijdens mijn carrière bij Thomas a Kempis College heb ik altijd al te maken gehad met pendelende docenten over meerdere (zuster) scholen, maar nu een aantal klassen naar een dislocatie verhuisden (een 2^e locatie naast de hoofdlocatie) is het pendelen van docenten enorm toegenomen. En dan zijn er, vooral in het begin, valkuilen…

Van nature ben ik iemand die probeert om alle consequenties te overzien, maar bij dit onderwerp lukte dat helaas niet op alle vlakken. Zo liet ik in de eerste jaren collega’s regelmatig pendelen tijdens de lunchpauze. In de praktijk boorde ik hierdoor hun een lunchpauze door de neus. Door schade en schande leert men, dus tegenwoordig probeer ik dit te voorkomen.

Gelukkig maak ik gebruik van roostersoftware die ondersteuning biedt bij het roosteren voor meerdere locaties. Zo kan ik instellen welke lokalen zich in een dislocatie bevinden en kan ik verschillende tijdsschema’s toevoegen. Op Thomas a Kempis College hebben beide locaties hetzelfde tijdschema. Dit heeft als consequentie dat één lesuur nodig is voor het pendelen. De roosterautomaat probeert zo veel mogelijk rekening te houden met deze omstandigheden.

Wanneer ik docenten moet delen met ‘zuster’ scholen, zijn er extra pendelbewegingen nodig. Ik overleg dan met mijn collega-roostermakers over de inzet op dagen/dagdelen. Ingewikkeld hierbij is dat deze afspraken al gemaakt worden, voordat ik een rooster ga maken. Om te komen tot goede beslissingen, ga ik als volgt te werk:

• ik laat de automaat een paar keer draaien. Dan heb ik een eerste inzicht in wanneer het voor mijn rooster het prettigst (of absoluut noodzakelijk) is, dat de pendelende docenten bij ons les kunnen geven;
• daarna leg ik contact met mijn collega-roostermaker en maken we samen afspraken over de verdeling. Ik blokkeer dan de afgesproken dagen/dagdelen en kan verder werken aan de rest van het rooster.

In het voortraject probeer ik al een aantal zaken efficiënt in te regelen, zodat dit zo weinig mogelijk complexiteit geeft bij het roosteren. Denk hierbij aan:

• bij de lessenverdeling adviseer ik om zo min mogelijk docenten les te laten geven op meerdere locaties. Dit om zo weinig mogelijk pendelmomenten te krijgen;
• ook adviseer ik over het aantal pendelende docenten per klas. Ik probeer te voorkomen dat er veel pendelaars in één klas lesgeven, omdat anders het rooster van deze klas een onmogelijke opgave wordt.

Kortom, roosteren met pendelende docenten geeft extra complexiteit, maar des te meer uitdaging voor de roostermaker. En ook voor de docent zal het in de meeste gevallen niet gezien worden als een ontspannen wandelingetje in de buitenlucht. Wie weet, bieden de ervaringen die we de afgelopen periode hebben opgedaan met online lesgeven, oplossingen voor de toekomst om pendelen zo veel mogelijk te voorkomen. Dat zou deze complexe factor een stuk kunnen vereenvoudigen.